درختها میمیرند؛

عده ای عصا می شوند و دستی را می گیرند ؛

عده ای تبر می شوند بر نسل خویش ؛

عده ای چوب کبریت می شوند برای سوزاندن تبار خود
و.......
عده ای تخته سیاه میشوند برای تعلیم اندیشه ها .
سرنوشت گاهی خودش رقم میخورد ......

از یک جایی به بعد،
آدم آرام می گیرد،
بزرگ می شود،
بالغ می شود،
پای تمام اشتباهاتش می ایستد،
سنگینی تصمیمی که گرفته را گردن دیگری نمی اندازد،
دنبال مقصر نمیگردد،
قبول می کند گذشته اش را،
انکار نمی کند آن را،
نادیده اش نمی گیرد،
حذفش نمی کند،
اجازه می دهد هرچه هست،
هرچه بوده در همان گذشته بماند،
حالا باید آینده را بسازد،
از نو،به نوعی دیگر.
یاد می گیرد زندگی یک موهبت است،
غنیمت است، نعمت است،
قدرش را بداند و ...

همه ی اینها را که فهمید
یک آرامشی می آید می نشیند توی دلش،
توی روح و روانش.

اینجای زندگی همان جایی است که دولت آبادی گفته.
همان جایی که آرام است،
حال آدم خوب است؛ همان جاست.

اصلأ از یک جایی به بعد حال ادم خوب می شود.".......

ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺮﺍﯼ ﮔﻔﺘﻦ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻧﯿﺴﺖ !
ﺧﺸﮏ ﺍﺳﺖ ﮔﻠﻮﯼ ﺣﺮﻑ ﻫﺎﯼ ﻫﺮ ﺭﻭﺯﯼ !
ﺍﺯ ﭼﻪ ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ ؟
ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ؟
ﺍﺯ ﺍﻣﯿﺪ ؟
ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻓﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﮔﺬﺭﺩ ؟
ﺍﺯ ﭼﻪ ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ؟
ﺍﺯ ﺗﯿﮏ ﻭ ﺗﺎﮎ ﺳﺎﻋﺖ ﻭ ﭼﻬﺎﺭ ﺳﻮﯼ یک ﺍﺗﺎﻕ ﻭ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ؟
ﯾﺎ ﺍﺯ ﺷﺒﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺟﺎﯼ ﺭﻭﺯ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺭﻭﺯﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ؟
ﺩﺭ پی چه ﺑﺎﺷﯿﻢ؟
ﺁﯾﻨﺪﻩ ﺍﯼ ﻧﺎﻣﻌﻠﻮﻡ؟
ﺣﻘﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﻧﺪ ﻭ ﯾﺎ ﻋﺸﻘﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮐﺸﻨﺪ ؟
ﮐﺪﺍﻡ ؟
ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ٬ ﺳﮑﻮﺕ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﻭ ﻣﯽ ﺷﮑﻨﯿﻢ !!!
ﺑﺎ ﺍﯾﻨﻬﻤﻪ ٬ ﺗﻨﻬﺎ یک ﮐﺎﺵ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ ...
.
.
ﮐﺎﺵ ﻫﯿﭽﮕﺎﻩ ﺑﺰﺭﮒ ﻧﻤﯽ ﺷﺪﯾﻢ ...

♥•٠·˙
یــادِ آن روزی کـــه تختــــــی و حـــــیاطــــی داشتیـــــمـ
قـُـل قــُلِ قـــــوری و قلـــــیان و بســـــاطــــی داشتیــــمــ

عـــــطر آویشــــن , ردیــــفِ اســــتکانــــهای بلـــور
"زنـــدگــــی" شــــیریــن تــر از چــــای نـــباتــی داشتیــمـ

"مـــــادری" فــــــیروزه تـــر از آســــــمانِ مخملـــــی
ســـــایــــۀ مـِــــهر "پـــــــدر" , ظـــــهرِ صـــــلاتــی داشتیـــمـ

خــــانــه ای گــرچــه کُلنـگـــــی خــالــــی از انــدوه و غــمــ
بــاخـــــــبر از حــالِ هـــــمـ , شــــور و نـــشاطــــی داشتیــمــ

نــــرده هــــایِ غـــــرقِ پیــــــچک , پــــله پــــله اطلســـــی
گـــامــِ پــاورچـــــین و غــــرقِ احتـــــیاطــــی داشتیــمـــ

شُـــرشُــــرِ فـــــواره رویِ رقـــــصِ مــاهــی هـــای حـــوض
شــــور و شـــــوق و خـــاطــــرِ پُـــــرانبســــاطـــی داشتیـــمــ

ســــاده مـــــثلِ آفـــــتابِ آمــــــده از پشـــت کــــوه
بـــــی خــــجالــــت لهــــجه ی اهــــلِ دهــــاتــــی داشتیــــمـ

حـــــافـــــظ از شــــاخـــه نــــــباتــــش , ســـــــعدی از سیمــــــین تنــش
فــــــاعـــــلاتـــــن فـــاعــــــلاتــــن فـــاعـــــلاتـــــی داشتیـــــمـــ

عکــــــس مـــا را قـــــاب کـــــن هــــــرچـــــند بـــا گـــرد و غبـــار
تـــا کـــه خـــوشبختــــــــی بــدانــــــد خـــاطــــراتــــی داشتیــــــمــ

تنت را به کسی نسپار بانو!به بهانه عشق لمست میکنند
   به بهانه ماندن عریانت میکنند و در آخر به بهانه فاحشگی ترکت میکنند

یاد بگیر و یادت نره...


چه دلمون بخواد چه نخواد،
خدا یه وقتایی
دلش نمیخواد
ما چیزی که دلمون میخواد رو
داشته باشیم...!!


-هیچوقت خودتو
صد در صد خرج کسی نکن.!!


'دوستت دارم'
حرف ساده ایست،
هم گفتنش آسان است،
هم شنیدنش...

اما...
فهمش ساده ترین
دشوار دنیاست.!!


-هرجا دلت شکست،
خودت تیکه هاشو جمع کن.
تا هر کسی منت دستای
زخمیشو سرت نذاره...!!


-تنهاییت را پیش فروش نکن.
فصلش که برسد،
به قیمت میخرند...


-بعضی وقتا باید بد باشی
تا بفهمن خوب بودن،
وظیفه نیست...!!


-حرف دلتو بزنی،
دلشو میزنی.پس هیس...


-هرگز برای چیزی که
تقدیر تو نیست
اصرار نورز که پایانش
درماندگیست...!!


-این خیلی مهمه که
وقتی از زندگی کسی
رد میشی،
رد پای قشنگی از خودت
به یادگار بذاری...!!


و...
عزیزی میگفت:

همیشه آنقدر خوب باش که
بزرگترین تنبیه تو
برای دیگران،
گرفتن خودت از آنها باشد.!!!!

آدمی که دوستت دارد
خیلی زودبرایت عادی می شود،
حرف هایش،
دوستت دارم هایش...
و تو خیلی زود کلافه میشوی
ازبهانه هایش،
اشکهایش،
توقع هایش.
و چون تصور میکنی که همیشه هست،
همیشه دوستت دارد؛
هیچوقت نگاهش نمیکنی
نگرانش نمیشوی،
برای از دست دادنش نمی ترسی
او همیشه هست
اما
او هم آدم است...
روزی که کارد به استخوانش برسد
کوله بار اندوهش را برمی دارد و بی سر و صدا می رود...
حسی به من می گوید
آن روز، بی اراده صدایش می زنی
اما
جوابی نمی آید...
فقط برایت جای پایش می ماند

حکایت ما آدم ها …
حکایت کفشاییه که …
اگه جفت نباشند …
هر کدومشون …
هر چقدر شیک باشند …
هر چقدر هم نو باشند
تا همیشه …
لنگه به لنگه اند …
کاش …
خدا وقتی آدم ها رو می آفرید …
جفت هر کس رو باهاش می آفرید …
تا این همه آدمای لنگه به لنگه زیر این سقف ها …
به اجبار، خودشون رو جفت نشون نمی دادند

گرگ را دوست دارم چون سرشار از انتقام است.
سگ از ناتوانی و ترس از تنهایی با وفا شد و گرنه سگ کجا و وفا کجا!!!
خوشا گرگ بودن و از گرسنگی مردن ولی تن به خفت قلاده ندادن.
شیرها ادعا میکنند سلطان جنگلند و ببر قویترین حیوان دنیاست،
خنده ام میگیرد وقتی میبینم به دستور یک آدم در سیرک بالا و پایین میپرند.
ولی گرگ رام نمی شود وبرای کسی عوض نمی شود.
همه میدانند بازی کردن با گرگ حکمش مرگ است...